کشف شهر گمشده در اعماق اقیانوس - ساعت اینترنت

به گزارش ساعت اینترنت، بعضی کارشناسان خواهان ثبت نام شهر گمشده در لیست میراث جهانی هستند تا قبل از اینکه دیر گردد از این شگفتی طبیعی محافظت نمایند. چرا که شهر گمشده با عمر ده ها هزار ساله، به عنوان شاهدی بر نیروی پایدار زندگی دوام آورده است.

ساعت اینترنت | زیر آب، نزدیک قله کوهی در غربِ شیار میانی اقیانوس اطلس چشم انداز ناهمواری از برج ها از دل تاریکی ها به چشم می خورد. دیوار ها و ستون های کربناته کرم رنگ آن ها در سایه نور وسیله کنترل از راه دوری که برای اکتشاف به زیر آب فرستاده شده به رنگ آبی شبه واری به نظر می رسد.

به گزارش ساعت اینترنت ، ابعاد آن ها از توده هایی کوچک به میزان قارچ سمی تا یک تکه سنگ بزرگ به ارتفاع 60 متر متغیر است. اینجا شهر گمشده (the Lost City) است.

(نور یک وسیله از راه دور مناره های شهر گمشده را نمایان نموده است)

میدان هیدروترمالِ شهر گمشده که سال 2000 به وسیله دانشمندان، بیش از 700 متر زیر سطح، کشف شد قدیمی ترین محیط تهویه شناخته شده در اقیانوس است. تا به امروز هیچ مکانی مشابه این مکان پیدا نشده است.

مدت حداقل 120000 سال یا شاید بیشتر طول کشیده است که این پوشش رو به بالا و در این نقطه از دنیا با آب دریا واکنش نشان داده است تا هیدروژن، متان و سایر گاز های محلول را در اقیانوس سرازیر کند. در ترک ها و شکاف های منافذِ میدان نیز، هیدروکربن ها میزان زیادی از میکروب های تازه را حتی بدون حضور اکسیژن تغذیه می نمایند.

(رشته هایی از باکتری ها که روی دریچه کلیستی در شهر گمشده زندگی می نمایند)

از دهانه های این سازه، گاز هایی با دمای 40 درجه سانتیگراد فوران می نماید که حالا خانه انبوهی از حلزون ها و سخت پوستان است. علاوه بر این حیوانات بزرگتر از قبیل خرچنگ ها، میگوها، خارپشت های دریایی و مارماهی ها نیز کمیاب هستند، اما همچنان وجود دارند.

این منطقه به رغم طبیعت تندوتیزی که دارد به نظر مملو از زندگی است و به عقیده بعضی محققان شایسته توجه و حفاظت است.

در حالی که میدان های هیدروترمال دیگری مانند این احتمالاً در جای دیگری از اقیانوس های دنیا وجود دارند، این تنها جاییست که تا به امروز وسایل کنترل از راه دور قادر به شناسایی آن بوده اند.

هیدورکربن های فراوریشده به وسیله دریچه های شهر گمشده از دی اکسیدکربنِ اتمسفر یا نور خورشید شکل نگرفتند، بلکه به وسیله واکنش های شیمیایی روی اعماق بستر دریا به وجود آمدند.

از آنجا که هیدروکربن ها عناصر سازنده زندگی هستند، این احتمال وجود دارد که زندگی در زیستگاهی مانند این سرچشمه گرفته باشد، نه فقط در سیار ه ما.

ویلیام برازلتونِ میکروبیولوژیست با اشاره به قمر های زحل و مشتری می گوید: این نمونه ای از زیست بوم است که می تواند درست در همین ثانیه در انسلادوس (یکی از ماه های زحل) یا اروپا فعال باشد و شاید در گذشته مریخ.

برخلاف دریچه های آتشفشانی زیر آب به نام سیگاری های سیاه (Black Smokers) که به عنوان نخستین زیستگاه احتمالی هم نامگذاری شده اند، زیست بوم شهر گمشده متکی به گرمای ماگما نیست.

سیگاری های سیاه عمدتاً مواد معدنی غنی از آهن و گوگرد فراوری می نمایند در حالی که دهانه های شهر گمشده بیش از 100 برابر بیشتر هیدروژن و متان فراوری می نمایند.

دریچه های کلسیتِ شهر گمشده بسیار بزرگتر از سیگاری های سیاه هستند و این حاکی از اینست که مدت زمان بیشتری فعال بوده اند.

(ستون رگه 9 متری در شهر گمشده)

بلندترین تک سنگ این سازه پوسایدن نام دارد که بیش از 60 متر ارتفاع آن است. درست در شمال شرقی برج، پرتگاهی با فعالیت کم وجود دارد. متاسفانه این زمین غیرعادی فقط مورد توجه دانشمندان قرار نگرفته است. سال 2018، اعلام شد که لهستان حقوق بهره برداری از اعماق دریا های اطراف شهر گمشده را به دست آورده است. درحالیکه هیچ منبع ارزشمندی در خودِ میدان حرارتی واقعی برای صید وجود ندارد، تخریب محیط اطراف شهر گمشده می تواند عواقب ناخواسته ای داشته باشد.

دانشمندان هشدار می دهند هرگونه تل یا تخلیه که به وسیله معدن کاری ایجاد گردد به راحتی می تواند این زیستگاه فوق العاده را تحت تاثیر قرار دهد؛ بنابراین بعضی کارشناسان خواهان ثبت نام شهر گمشده در لیست میراث دنیای هستند تا قبل از اینکه دیر گردد از این شگفتی طبیعی محافظت نمایند. چرا که شهر گمشده با عمر ده ها هزار ساله، به عنوان شاهدی بر نیروی پایدار زندگی دوام آورده است.

منبع: sciencealert

مترجم: زهرا ذوالقدر